Mist

In gedachten hoor ik mijn moeder weer. "Doe je sjaal voor je mond, het is mist." Het is mist, is een mooie betekenisvolle Antwerpse volkse vorm van 'het is mistig' of 'er is mist'. Maar 'het is mist' omvat voor mij meer dan enkel de weersomstandigheden. Het draagt ook de gevolgen van de laaghangende mist in zich. Zonder al te veel fantasie hoor je 'het is mis', enkel de t valt weg. Het is mis betekent dat het niet juist is, niet helemaal pluis. En wat al niet geheel duidelijk was, wordt nog verder verhuld. Mist veroorzaakt een slecht zicht, vaak ook verkeersellende. Of op zijn minst een gevaarlijke situatie waarin ieder beter beroep doet op zijn/haar uiterste alertheid en aandacht voor de omgeving. Terwijl het wel lijkt of deze omgeving zich juist uit alle macht aan onze aandacht probeert te onttrekken. De omgeving hult zich in een dik wit wolkenpak, een winterjas voor de stad. Ook de kwaliteit van de lucht is vaak slecht wanneer het mistig is. De wolken zorgen voor een slechte doorlaatbaarheid van de lucht. Smog en dampen blijven zo laag hangen dat ze zonder enige moeite snel doordringen tot onze longen. De temperatuur van dit soort mistwolken is vaak ook erg laag. Vandaag niet uitgezonderd. 0° om precies te zijn. Mensen begeven zich enkel naar buiten wanneer ze niet anders kunnen. De Scheldekaaien zijn leeg. Zover ik kan zien toch. De kade is nagenoeg volledig verdwenen. Het water achter de balustrade is verdwenen. Ik hoor de waterbus wel, maar ik zie ze niet. De mist slokt alles op. Ik hoor geen hond, waar ik uit opmaak dat het zelfs te mistig is om baasjes uit te laten. Heel af en toe zie ik een fietslicht naderen, maar ook dat slaat af nog voor de fiets uit de wolken tevoorschijn komt. Het voelt... geïsoleerd. Ik voel me geïsoleerd. Onttrokken uit het zicht en verwijderd uit de omgeving. En dat doet iets met me. Mijn gedachten maken gekke sprongen nu ze overgeleverd zijn aan mijn individuele aandacht. Even lijkt het zelfs of ik een sessie in de mist niet zinvol vind. Het lukt me niet om contact te maken met de omgeving, omdat het ook lijkt alsof er geen omgeving is. Deze gedachten zijn pas zinloos, want elke ervaring is een verrijking. Dus waarom zou... Het schijnt wel een licht op iets anders. Wat is het doel van deze sessies? Wat probeer ik te bereiken met hier te gaan staan en een balletles te doen? Wat reikt het me aan? Het is een soort meditatie, analyse en contactname tegelijk. Een heel kwetsbare, eerlijke toestand. Het bied me de kans om te 'reflecteren'. Ook zo'n woord met meerdere betekenissen. Ergens over nadenken, ergens een innerlijke analyse over maken. Maar ook licht teruggeven wanneer er licht op geschenen wordt. Weerkaatsen. Bovenstaande zinnen lijken misschien een banaal samenraapsel van ideeën. Maar voor mij zijn ze zeer belangrijk. Het geeft vorm aan hoe ik als kunstenaar, maar ook als leraar, in de wereld probeer te staan. Morgen heb ik een afspraak met mijn visie coach op de opleiding Kunsteducatie. En dan ga ik moeten vertellen hoe ver ik sta met mijn visie tekst. Om eerlijk te zijn, nergens. Na het schrijven van het essay dat voor de Kerstperiode moest ingeleverd worden, kreeg ik commentaren terug die mist in mijn hoofd en hart veroorzaakte. Het voelt net zoals de omgeving vandaag. Ik weet dat de theorieën er zijn. De praktijken die er voor mij op dit moment toe doen zijn er ook. Maar de connectie tussen de twee? Ik ben het spoor even bijster. Ik hoor de waterbus wel, maar ik zie ze niet. Ik weet dat het mijn favoriete transportmiddel is. Ik weet dat ze op de Schelde vaart. Ik hoor welke richting ze uitvaart. Maar ik zie ze niet. En hierdoor mis ik ze. 'Het is mist.' Ik weet dat participatieve kunst mijn favoriete onderwerp is. Ik weet dat ik tijdens deze opleiding enorm veel leer en tonnen informatie verwerk. Ik voel dat de reflectie daarop me duidelijk in een bepaalde richting drijft. Maar wat er daar in die verte ligt, dat zie ik niet. En ik ben bang dat ik het allemaal mis. Nu, vandaag. Na de sessie draai ik achter de kaaimuur de straat op. Twee baasjes staan te kijken op de ontmoeting die zich voltrekt tussen twee honden. Een glimlach en ademwolkjes worden uitgewisseld bij een kort gesprek. Ik zie er hoop in. Hopelijk klaart het gauw op.